εύαρ

εὔαρ, τό (Α)

η λέξη έχει πλαστεί από τον γραμματικό Ελλάδιο ως παρετυμολόγημα τής λ. ἔαρ («τὸ ἔαρ παρὰ τὸ εὔαρ εἶναι εἴρηται

ἡδίστη γὰρ τότε ἡ τοῡ ἔαρος κρᾱσις», Φώτ.).